Op stap met Rob en Conny Doolaard

Door: Maggie (tekst/foto’s)

Na een autorit van 6 uur arriveren we in het prachtig Cuxhaven hostel waar de interieurarchitect duidelijk een voorliefde heeft gehad voor rood. We zijn lekker vroeg, en maken een wandeling langs de haven en trakteren ons op een heerlijk stuk “Apfelkuchen mit warme vanille crème und Sahne”.  Rond zes uur komt de rest van de groep aan en besluiten we samen te gaan eten in één van de visrestaurantjes in de haven.  We maken kennis met een deel van onze 23 medecursisten.

Na het ontbijt trekken we naar de ferryboot en ontmoeten de rest van de groep. Koffers ingecheckt en hup de boot op.  Een mooi plekje aan het raam en de bootreis kan beginnen. De zee is vlak, we spotten onderweg reeds de eerste zeehond. Een mannenkoor trekt van dek tot dek en vergast ons op een medley van zeemansliederen. Om 12 uur meert de boot af in de haven van Helgoland.

Onder een stralende zon kuieren we naar het Strandhotel en worden verwelkomd door de familie Conradi. We droppen onze bagage, drinken een kop koffie en smullen het alom beroemde gebak van Frau Conradi.

Snel naar de enige lift die Helgoland telt (om een klim van 170 trappen uit te sparen ) en komen we aan in Oberland. Het eerste wat me opvalt, is de stilte. Vorig jaar krijsten de vogels ons tegemoet. Maar het is veel te warm, ook voor de vogels die zitten te hijgen en naar lucht te snakken op hun nesten.  Zo heel anders dan vorig jaar. Ook de weg naar de vogels is geheel anders. Een groot deel van de klif is weggeslagen door een storm en men heeft een mooi voetpad naar boven aangelegd, meer dan 1,5 meter naar binnen van de oorspronkelijke weg. Het goede nieuws is dat er in de nesten veel minder  plastiek van visnetten te zien is, het slechte nieuws is echter dat er veel minder vogels zijn dan vorig jaar. Daar de vogels zo rustig op hun nest zitten te broeden, is duidelijk te zien dat ze het ei met hun poten vasthouden.  Hier en daar bespeuren we al jongen, het een al groter met witte donsveertjes en een ander piepkuiken nog donker zonder veertjes.

Om zes uur staan 23 hongerige fotografen aan het visrestaurant. Het is weer een gezellige boel, ervaringen worden uitgewisseld en plannen gesmeed voor morgen.

Zaterdagmorgen gaan we eerst broodjes kopen bij de bakker voor de lunch. We nemen de boot naar Düne waar de zeehonden weer heel bereidwillig voor onze lenzen poseren. Ook hier valt op dat er veel minder zeehonden zijn.  Ze zijn wel veel actiever dan vorig jaar, dat levert dan weer aardige plaatjes op.

In de late middag slenteren we over het strand terug naar de boot om in Helgoland nog taxfree te shoppen. Na het avondeten trekken we terug richting vogels die nog steeds rustig op hun nest zitten. Met uitzicht op de Lange Anna blijven we genieten van een mooie zonsondergang.

Rob die steeds nog een plusje achter de hand heeft, nodigt de “harde kern” nog uit om zich aan Astrofotografie te wagen en plaatjes te schieten van de Melkweg. Dus rond half elf (de laatste lift naar boven) trekt een groep gedreven mannen naar de vuurtoren. Hun moed wordt beloond door mooie plaatjes van de grote beer, voor de Melkweg zijn de weersomstandigheden niet gunstig. Rond 3 uur ’s nachts gaan de laatsten naar bed.

Daar de uren van de ferry verlaat zijn in de zomer hebben we zondag nog een hele dag waar we ons kunnen vermaken op het eiland. We trekken terug naar boven en daar er nu wel wind is krijsen de vogels er weer lustig op los. Ze vliegen af en aan met wier in hun bek om hun nest te verstevigen. Het is zo mooi om te zien dat de vogels tussen duizenden andere vogels en nesten bijna verticaal landen op het juiste nest.
Na een bezoekje aan het Italiaans restaurantje wandelen we terug naar het Strandhotel voor de uitreiking van de ” INTERNATIONALE GROTE FOTOPRIJS VAN HELGOLAND – DE DUIMEN” Tot onze grote verrassing wint Luc de bronzen duim en gaat Mon met de gouden duim aan de haal. België-Nederland 2-1.

Het is 4 uur, tijd voor het afscheid.  Stefan en Huub blijven nog enkele dagen langer op het mooie eiland, wij moeten echter terug naar huis. Wat was het weer een mooie fotoreis en een fantastische groep onder leiding van de geweldige fotograaf Rob Dolaard en zijn lieve vrouw Conny.

Op naar de volgende uitdaging: Farne Islands here we come !! (juni 2019 – wie gaat er mee ??)

Maggie